“ฝันที่รอคอย”
ทอดถอนลมหายใจ       เป็นความนัยในใจฉัน
ขมคื่นทุกคืนวัน             ตื่นหรือฝันล้วนระทม
ตื่นนอนตีห้าครึ่ง            นั่งรำพึงพับผ้าห่ม
อาบน้ำอกยังตรม           แต่งตัวกันสู้วันใหม่
รอวันที่ออกศาล            ยืนประหารหรือลดให้
หรือปล่อยเราออกไป     ต้องวัดใจกับชะตา
สว่างจากแสงจันทร์       เป็นความฝันอันมีค่า
สิ้นสุดการจากมา           วันเวลาที่รอคอย
ประพันธ์โดย คนหลังกำแพง 13 ธันวาคม 2567 @บางขวาง
จากร้อยกรองดังกล่าว เป็นหนึ่งในการอบรมโครงการเขียนยาใจ อุ่นไออักษรา เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ต้องขัง แก่ผู้ต้องขังโทษประหารชีวิต ณ เรือนจำกลางบางขวาง ในโครงการดังกล่าวมีวิทยากร 2 ท่าน ซึ่งเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถในแวดวงวรรณกรรม ได้แก่ อ.กุดจี่ นายพรชัย  แสนยะมูล ซึ่งมีผลงานพอกเก็ตบุ๊ก  นิทานภาพสำหรับเด็กจำนวนมาก และอัลบั้มเพลงอีกหลายชุด และเป็นคอลัมนิสต์ บรรณาธิการ เจ้าของสำนักพิมพ์ วิทยากร และอาจารย์พิเศษ และวิทยากรอีกท่านได้แก่ อ.เบศ นายนฤเบศ สมฤทธิ์ ซึ่งทำงานในแวดวงวรรณกรรมมากว่า 40 ปี และปัจจุบันเป็นที่ปรึกษาอิสระการจัดกระบวนการเรียนรู้ด้านวรรณกรรม และการเขียนสร้างสรรค์ให้องค์การต่างๆ และร่วมเป็นคณะกรรมการบริหารของสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย และสมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทยฯ ที่ได้อบรมการเรียบเรียงเขียนร้อยกรอง และกลอนแปด (กลอนสุภาพ) เมื่อวันที่ 13 ธันวาคม 2567 ที่ผ่านมา ผู้ต้องขังที่เข้าร่วมการอบรม จำนวน 23 คน ได้มีส่วนร่วมการนำเสนอ การระดมความคิด จึงออกมาเป็นร้อยกรองดังกล่าวข้างต้น